E-Dergi

Kitabın sonunda gözyaşlarımı tutamadım, Mauro ve Elenanın aşkı. Mauronun havalimanında saatlerce bir umut ile beklemesi. Talia'nın son dakikalarda içine düştüğü ikilem, kalmanın gitmekten daha kolay gelmesi. Kalmanın her zaman daha kolay görünmesi.

"Sürekli dikiz aynasından bakarsan önündekini göremezsin."

İnsan alıştığını, ait hissettiğini bırakamıyor. Zaman geçtikçe hayallerine yalanlar karışıyor. Geride bıraktığını peme-be gözlüklerle görüyor. Gitmek istemiyor. Kalması ise çok zor. Kalıyorsun ama senden bir şeyler gidiyor. Onları bir ömür yakalamaya çalışıyorsun.

Mauro'nun sonunda her şeyi göze alıp yolculuğa çıkması beni çok etkiledi. Kaybedecek bir şeyin yok, ama kazanacakların için değecek bir yolculuk bu. Ve gerçekten insan nerde olursa olsun, en sevdikleri yanındaysa, yabancılaşma hissi, yuvasızlık sisi yavaş yavaş kayboluyor.

Aklımda hala soru işaretleri var, travmaların çözümlenmesi ile fiziksel hastalıkların iyileşmesini modern bilimi takip eden biri olarak kabul edemiyorum.

Hayatımızdan şekeri çıkarmak ne kadar zor gelse de sağlığımız için gerekli. Bu kitap da hem motive ediyor hem de şekeri bırakma yolunu güzelce açıklıyor.

Kasvetli ve iç bayıcı bir kitap olduğunu düşünüyorum.

Mitoloji sevmediğim için çok beğenemedim.