E-Dergi

Nobel edebiyat ödülü almış olan yazarlardan mutlaka birer kitap okumaya çalışıyorum ve Mann ile bu kitap sayesinde tanıştım. Dili sade ve estetikti ki kitabında sanata, ruha, ilkbahara, sevgiye verdiği değeri güzel bir dille anlatmış. Yer yer uzun ve derin diyaloglar, dalgın bir kafa ile okumamdan ötürü beni sıkmış olsa da okumak isteyenlere kitabı sindire sindire okumalarını tavsiye ediyorum. Çünkü aşka olan iki zıt bakış açısını, yazar bize anne-kız arasındaki konuşmalarla aktarmış ve yeri geliyor Anna'cı yeri geliyor Rosalie'ci oluyor insan. Yazar iç dünyamızı sorgulatıyor, bu çok hoşuma gitti. Kitabın sonu benim için beklenmedik oldu, vuruculuğu güzeldi, kapağını kapatıp bir iki dk sessizce boşluğa baktıktan kitap finallerindendi. Thomas Mann i okumaya devam edeceğim sanırım ve ilgilenenlere tavsiye ediyorum.

Kitap konu itibariyle siyahi küçük bir kızın gözünden sınıfsal farklılıkları işliyor. Dram ağırlıklı bir havası var. Dil bana sade değil de yavan geldi açıkcası, vurulduğum cümleler çok az oldu. Kitapta argo cümleler ve cinsel ögeler çok fazla. Bu tarz noktalara karşı hassasiyetleri olan okurlar için uyarı mahiyetinde belirtmek istedim. İyi okumalar

Tolstoy yazdığı hikayelerde ne güzel dersler veriyor bizlere yine... Merhameti, sevgiyi, dürüstlüğü, onuru anlatıyor her defasında. İyiliğin gücüne inanmış son nefesine kadar, karamsarlığa yer vermemiş kaleminde. Çok yazar okudum, hepsinde kalbimin sıkıldığını, hayatın acı yüzünün suratıma vurulduğunu, kurnazlık gerektiğini, savaşı, kederi, içsel buhranları..bir kez de olsa hissetmişimdir. Tolstoy hariç... O yüzden benim için "edebiyatın dedesi" olan insanı herkese okutmaya devam ediyorum.

Ayrıca kitabı okuyalı da biraz oldu, yorum bırakmadığımı fark ettim. Belki de sonunda beni ağlattığı ve hayatı sorgulattığı içindir...

İnsan ne ile yaşar? İnsana bahşedilmemiş olan şey nedir? İnsanın kalbine ne hükmeder?
Bu soruların yanıtlarını merak edenlere kitabı tavsiye ediyorum. İyi okumalar

Ana karaktere ısınamadığım öykülerde genelde kitaba önyargılı yaklaşıyorum, sevmeyecekmişim gibi okuyorum. Ancak Peçorin bunun ilk istisnası oldu, evet içsel sıkıntılarından dolayı yaptıklarını sevmesem de kendisini anladım, ve anladığım için de kızamadım. Sonra kendi hayatıma baktım, ve bu zamana kadar hatalarından dolayı kızdığım insanları, eski dostları anlamaya başladım, dargınlıklarımı silip attım... Farklı bir eserdi, anlamak isteyince güzel dersler verdi. Şiddetle olmasa da tavsiye ederim, iyi okumalar

Dostoyevski yine yaptı yapacağını... Tam kahramanlarından birini mutlu edecekken yine bize hüsran geceler... Beyaz geceler... Saatlerce iki ruhun sevgi hakkında konuşmaları... Güzel, okunur bir eser, yazarı sevenlere tavsiye ediyorum