E-Dergi

Kuşkusuz Bukowski'nin küfürlü cümleleri, diğer bir yığın dandik yazarın kibar ve süslü cümlelerinden daha samimidir. Bukowski'nin yalınlığı, zaman zaman iticiliğe hatta iğrençliğe bile evrilebilir ancak yine de onu okurken ayyaş bir filozofla sohbet eder gibi hissedersiniz. Çünkü o kendini, bir köprü altı şarapçısı kadar açık seçik; şımarık bir çocuk kadar da keskin ve net ifade eder.

Hakan Bıçakcı'nın paranoyaları, kasvetleri, hezeyanları, kabusları, ucubeleri tekmili birden hepsini, cümleleriyle tek başına karşısına alıp yazdığı hikaye kitabı. Apartman Boşluğu kitabı kadar beğendim.

Vedat Türkali'nin, birinci baskısını 1974'te yapmış, ilk romanıdır. bu roman, sadece anlattığı dönemin (27 mayıs 1960 darbesi öncesi) siyasi atmosferini yansıtmakla kalmaz aynı zamanda yarattığı karakterler üzerinden insan psikolojisine ve davranışına dair de çözümlemeler yapar. Bu roman şahsen bende, Vedat TÜRKALİ'nin diğer tüm kitaplarını da alma ve okuma isteği uyzndırmıştır.

Yazarın, akademisyen edebiyatçı ve muhafazakar kimliğinden kaynaklanıyor olacak, bir çok cümlesini edebi klişelerle süslemesi ve tüllendirmesi, şahsen bende lüzumsuz bir estetik kaygı güttüğü izlenimini uyandırdı. Bu sebeplerle roman zaman zaman, hani sanki standart edebi bir çerçeve varmış da tarihi anekdotlar bu çerçevenin içine oturtulmuş hatta doktora tezi yazım kılavuzu yönergesinde oluşturulmuş bir metinmiş algısı uyandırıyor.

Üstadın kelimeleri telkari işçisi gibi işleyerek, okuyucusunu mest etmeyi becerdiği bu son eseri, bolca kara mizah, ironi ve eleştiri içermektedir. Kısa bir zaman diliminde okunabilir olan bu kitap klişe tabirle güldürürken düşündüren, alaya alırken eleştiren bir eserdir. Tavsiye olunur.