E-Dergi

Cussler'ın en iyi üç romanından birisidir. Cussler okurlarının zaten okumamış ihtimali düşük ama Cussler'ı ilk kez deneyeceklere direkt önerebileceğim bir romandır.
Romandaki kahraman sayısının fazla oluşu ve okurken takip edememe şeklindeki eleştirilere gelince. Cussler romanları derinlikten yoksun vakit geçirme araqçlarıdır ve bunları bile okumakta zorlanıyorsanız, size tavsiyem çizgi romanlardan şaşmamanızdır.

Cussler'ın romanları, artık eskiler kadar iyi değil. Yani, bir Kıskaç'ı okuyun, bir de bunu, aynı yazarın romanı olduğuna inanamazsınız. Bunda, yeni romanalrında iskeleti kendisinin çatıp romanı başkalarına (ki bu başkalarının arasında oğlu da var) yazdırdığı söylentilerinin gerçek olmasının mı, eskisi kadar önem vermemesinin mi, hayalgücünün tüm başyapıtlarını yazıp bitirmiş olmasının mı etkisi var bilmiyorum ama bu bir gerçek.
Cussler okurları, benim gibiler yani, okuyacaktır.
Ama diğerlerine önerim, Cussler'a bu romanla başlamamalarıdır.

Bir Cussler kitabını beğenmeyeceğim ve bitirmekte zorlanacağım aklıma gelmezdi. O kadar kötü ki, bitirmemin tek nedeni yazarının Clive Cussler olması.Bu kez NUMA, Cbarillo veya Isac Bell değil, Sam ve Remi adında bir süper karı koca başlamış kahraman olarak, ama durum o kadar vahim ki, inanın anlatmaya değmez. Bence kendisi yazmamış, sadece senaryo oluşturup birisine yazdırmış. Cussler hiçbir zaman karakterlerini güçlü kuramadı, derine inemedi ve tasvirlerinde güçlü olamadı. Ama hep eğlenceli macera yazmıştır. O kadar eğlencelidir ki, çok zayıf ve edebi açıdan değersiz olmasına rağmen zevkle okunur. Ama bu kez bu eğlence bile yok. Hatta deniz bile yok, özel bir sahne bile yok! Her sahne daha önce okuduğunuz bir Cussler kitabından zaten hatırladığınız, giriş-gelişme ve sonucunu bildiğiniz olayları anlatıyor. Çok üzüldüm, oysa çok sevinmiştim yine bir Cussler kitabı diye.
Bu kitabı yayınlayan Altın Kitapların, NELSON DEMILLE ve MICHAEL CONNELLY konusunda neden çekimser kaldığını ise hiç anlayamıyorum!

Muhteşem destanın bu ikinci romanı, farklı dünyalar arası yolculuk gibi "okuru ikna etmesi çok zor" bir olayı çok doğalmış gibi rahatlıkla kotaran yazarın Kule serisini bir tutku haline getiren ikinci adımı.
Çeviriye gelince. Çeviren, gereksinmek (ihtiyaç duymak yerine), duyumsamak (hissetmek yerine) gibi ÖZ TÜRKÇE kullanarak bir tavır almış. Saygı duyuyorum. Çeviriye de saygı duyuyorum, hatasız! Gereken yerlere özenle Çeviren notları düşülmüş. BİZİ AŞAN TAVIRLARA AŞAĞILAMAK YERİNE SAYGI DUYMAK GEREKİR DİYE DÜŞÜNÜYORUM.
Editöre gelince, işte orada işler değişiyor. Editör hataları çok fazla. Yanlış kelimelerden bahsediyorum, harf yer değiştirmeleri vs. Bunlar çeviri değil editör hatası ve bolca var.
Son olarak, bu türün Türkiye'deki okurlarının çok şey borçlu olduğu Altın Kitapların, böyle bir serinin ikinci kitabını yayındışı bırakmış olmasını anlayamıyorum.

1991 yılında, henüz 16 yaşımdayken başlayıp yarım bıraktığım serinin bu ilk kitabını, tam 21 yıldır bir daha elime almadım. 1987'den bu yana Stephen King okuyan ve kule serisi hariç Türkçe yayınlanan tüm kitaplarını okumuş birisi olarak hep "demek ki kule serisi bana göre değil" diye düşündüm.
Ama geçenlerde bu kitabın yeni baskısını tekrar satın alarak denemeye karar verdim.
King'in müthiş hayalgücünün gerçeklik sınırlarından kurtulduğunda nereye varabileceğinin kanıtı olan bu roman, tek kelime ile muhteşem bir destanın başlangıcı. Başka söz söylemeye gerek var mı bilmiyorum. Bu büyülü seriden 21 yıl uzak kalmamın tek tesellisi ise hiç beklemeden 7 kitabı da ardarda okuyabilecek olmam sanırım.