E-Dergi

Kitabin bakis acisini begenmekle birlikte daha ayirici ozellige sahip olabilirdi diye dusunuyorum. Baskalarini elestirmis ama o da kendi dusuncelerini kabul ettirmek icin bazi yonleri hasiralti etmis. Bir yontem kitabi gozuyle okunabilir ama mutlak sahabe donemini anlatan bir kitap gozuyle hayir ! Ayrica kitapta yazim yanlislari epeyce vardi.

Bereketli okumalar diliyorum.

Karen Armstrong bir Dozy gibi degil elbette ya da Caetani gibi degil fakat yine de vahyi ve Islam'i hakkiyla anladigi soylenemez. Kitabin bazi yerlerinde ustu kapali olarak elestiriler var Islam'a. Acikca yapilmiyor bu, yazarin yazma kudreti altinda gizlice yapiliyor. Benim icin 1.bolum bilgilendiriciydi ama kitabin bir cok bolumunde Muslumanlar'in tarihini anlatan literatur icinde elestiriye ugramis İbn Ishaq'a sıkca gondermeler yapmasi ve gelenegin bir cok kisisi tarafindan kabul edilmeyen olaylari bir cok kisinin kafasini karistiracak sekilde ele almasi hos olmamis.

Kitap yine de akiciydi. Ha bir de Turkiye'de "son okuma" ve redaksiyon kesinlikle gelistirilmeli.

Bereketli okumalar dilegiyle...

Boleyn Kİzi'nin anlaticisi gibi soylu biri degil Hanna Verde-Carpenter. Boleyn Kizi'ni okurken entrikalar daha bas dondurucuydu, bunda entrikadan cok donemin sosyal ve kültürel yapisini da deginilmis ki bu cok guzel bir orgu olusturmus bence. Hanna ve David Carpenter'in oykusu daha yogun anlatilsaydi keske diye dusundum zaman zaman. Ne olacak hayatlarinin bundan sonrasinda. Yazar anlatmak istediklerini ister Mary Boleyn agzindan aktarsin bize isterse soytari bilgin gorucu Hanna Verde Carpenter agzindan aktarsin basarili bir anlatici. Okunacak kitaplar arasinda olmali.

Sanatseverler once kitabı okusunlar sonra filmini seyretsinler. Once filmi seyredince hayal dunyaniza ket vuruluyor bir anlamda. Boleynler'in Seymourlar'in ya da baska onemli Ingiliz ailelerinin nasil tahta yakin olabilmek icin birbirleriyle cekistiklerini, herkesin gozu onunda evli bir kadinin kral isterse nasil kralin metresi olabilecegini gozler onune sermesiyle de ilginc bir metin. Hacim olarak buyuk olmasina ragmen kolay ve akici dili sayesinde rahat okunabiliyor.

Daktiloda "n" harfi yoktu galiba ! Berbat bir polisiye kurguydu. Bizim Ahmet Ümit'in ve Osman Aysu'nunromanları bile daha başarılı kurgulara sahip. Pietro'nun metni ile yazarın anlatısı arasındaki geçişler acemiliğinde altındaydı. Tamam biliyoruz, Türkiye'de editöryal destek sıfırın altında ama bu kadarına da pes. İnsan biraz paraya kıyar bir redaktörle çalışırdı. Redaktör mü bulamadınız ben hayrına redakte ederdim metni. İğrençti ! Bu kitabın en çok satanlar listesinde yer almasının tek nedeni sosyal dürtü bence...