E-Dergi

İLk Mine Söğüt kitabım Deli Kadın Hikayeleriydi. Açıkcası pek sevemedim. Genelde öykü sevmem, belki severim dedim ama... ikinci kitabım Beş Sevim Apartmanı ve elimde biraz sürünse de çok sevdim. Cinperi olayı tam benlik. Pek çok arkadaşı biraz korkutsa da ben hafif eğlenerek okudum. Hikayeler ve geçişler çok iyi di. Hikaye aralarındaki rüya tabirleri muhteşem di. Kısaca sevdim. Belki kitaplığım da tek Mine Söğüt kitabı olarak kalır ama en sevdiğim olsun, tek olsun.

Kitaba başlarken içine girmekte biraz zorlansam da ( tamamen benden kaynaklı bir durum) sonrasında çorap söküğü gibi okundu. Diyaloglar bazen çok uzadı hissine kapıldım ama kitabı günümüz kitaplarıyla kıyaslamanın yanlış olduğunu düşünüp hemen o dönemin melankolik havasına bürünüp okumaya devam ettim. Ve iyi ki bu şekilde yaptım. Çok keyif alarak bitirdim kitabı. O zamanlar her şey çok zormuş. Sevmek de sevilmek de.
Bizim işimiz ölüleri sevmektir, Mösyö. Bu mezarlığın işi hiç bitmediği için bize de başka şey sevecek vakit kalmıyor çünkü.
Tutku dediğiniz, insanın kendine de, düşüncelerine güç katar.

Kitabı bitirip elimden bıraktığımda çoğu sahne kafamın içinde hala dolanıyordu. Bir kere kitabı okuyup karakterlerin hepsini kafamda canlandırdığımda okurken sahneleri canlandırmak ve bir film izler gibi okumak! çok kolaydı. Yazarın detaylı betimlemeleri de bunda çok etkiliydi. Final hakkında o kadar çok yorum okudum ki acaba nasıl bitecek, ne olacak yada Kahin kim ? diye sürekli kafamda sorular uçuşuyordu. Zaten kitabı okurken Kahin kim sorusu hiç aklımdan çıkmadı ve okuma süresince sürekli beynimin içinde bin tilki dolaşıp durdu. Kendimce sonuçlara ulaştım ama finale yaklaşırken acaba mı dediğim şey gerçek oldu :) Yine sonu çok uzamadan bize Kahin'in kim olduğunu söyledi yazar. Ben şahsen Günay Gafur'un tarzını çok beğendim, yazdıkça kendini daha çok geliştireceğine de eminim ve tarzı açısından Dünya bestseller yazarları arasında kendisini görmeyi çok isterim. Bir sonra ki kitabını da merakla bekleyeceğim

Bu kitapla ilgili o kadar olumsuz yorum aldım ki, okumaya karar verene kadar çok süründü kütüphanemde. Paki ne hissettim okurken ? Aslında muhteşem Harry Potter'in yazarından normal bir kitap okumayı beklemiyordum. Hani illaki biraz fantastik öğe vardır diye düşündüm ama maalesef :( Bu beklenti ile okuyunca biraz hayal kırıklığı yaşadığım doğrudur. Ama kitaba çok kötü diyemeyeceğim. Zaman zaman okumaktan keyif aldım, Karakerlerin biraz fazla olması ilk başta kafa karıştırırken sonrasında her şey yerine oturuyor ... Bu arada kitaba ismini veren Boş Koltuk her zaman ve her yerde aynı sorunlara sebep oluyor. Karakterler içinde nefret ettiğim pek kişi yoktu aslında. Karakterleri tanıdıkça yaptıklarının sebeplerini anladıkça ilk başta hoşlanmadıklarımıza bile sempati beslemeye başlıyoruz. Yine de bana en çok dokunan kişi Krystal Weedon. Başına gelenleri hak etmemişti. Kısaca okuması zor ve depresif bir kitap.

Kendini okutan bir kitap, bitmeden bırakamıyorsunuz✌