E-Dergi

Kitap bitti ve Ayy bu nee yaaa dedim. Arkasını okuyunca bişey sanıyor insan. Çocuğun yeteneği diye bahsedilen şey sıradan,ayrıca kitabın sonuna kadar neden konuşamadığını merak ettiğiniz için okuyorsunuz yeteneği için değil.. En başta öyle bir şey oldu ki,vaaay falan filan işte o nedenle konuşamıyorum demişti ama aşina olduğumuz aile için şiddet işte. Okuyacak kitabınız yoksa okuyun,ama okumak için satın almayın.

Okuduğunuza asla pişman olmayacaksınız. Gerçi bana ilk kitabından biraz daha argo kelimeler kullanmış gibi geldi ama olsun çok güzeldi. Bu kitap Puccanın günlüğü değil bence. Bu kitap onun çocukluğunda yaşadıklarının,gençliğine yansıması. Ben bir eğitimci olarak daha ilk kitabı okuduktan sonra kızımla daha çok ilgilenmeye,davranışlarıma daha çok dikkat etmeye başladım. Bİr ebeveynin dikkatsiz davranışı çocukları işte böyle etkiliyor.

Ayşe Kulin ne yazsa okunur derlerdi. Ama bu kitap tam bir fiyasko :( Öncelikle hikayeyi hissedip,içine girip,hikayeye inanmıyorsunuz. Ne ara bu oldu,adam ne zaman böyle hissetti,acaba ben bir yerde bişeyleri mi atadım diyorsunuz. Beğenen var mi diye merak ettim,bence berbat.

Okuduktan sonra "vay bee ne dostluk.."dediğim,etrafımda ilgili ilgisiz çoğu kişiye okuttuğum kitaplardan birisi. Hayatın içinden...Öyle yerler var ki sayfa başında ağlarken,ortasında gülmekten çatlayıp,sayfa sonunda aaaa dedim. Annem,kardeşlerim,komşularım,arkadaşlarım...Hepsi okuyup aynı şeyleri söylediler. Çok güzel bir hikaye.

Kitabı okurken "aaa sanırım günlüklerimi çalmışlar "dedim. Çok eğlenceli,çerez gibi bir şey bu kitap. Arkadaşım tavsiye ederken " insana bir şey katmıyor.."demişti ama bence tam tersi çok şey katıyor. Şimdi günlerdir dizüstü edebiyatın diğer kitaplarını arıyorum. Bence bay bayan herkesin okuması gereken hoş bir kitap.