E-Dergi

Yazarın okuduğum ilk romanı. Vahşet içinde bir yaşamı anlatan bir roman. Açlık ve yoksulluk, çaresiz bir hastalık, sevecenligin yanında biraz korku, yalnızlık, çocuğunun yazgisinin daha iyi olması için madenlerdeki elmas soygununu kabul eden bir anneyi çarpıcı şekilde kitabın konusunda işlemiş yazar. (Elmas soygununun cezası da ölüm). Kitaptaki kişilerin hayatı özenle işlenmiş ve birbirine bağlanmış. En azılı katili bile anlamamızı sağlıyor.

Neden insanlar birbirini öldürüyordu? Ölüm, sonunda kendiliğinden geleceği halde insanlar neden ölüme koşuyordu?

Chicao ,yaşadığı yeri ve birlikte mutlu zamanlar geçirdiği insanları uzun süren kuraklık sebebiyle terk eder ,daha iyi bir yaşam için Macau'ya gider. Yazar,Chicao aracılığıyla çaresizliği , yoksulluğu ,yoksulluğun getirdiği sefaleti ve acımasızlığı , kapitalizm köleliğini anlatıyor. Okumanız dileğiyle...

Normalde aynı yazarın birden fazla eserini okumayı tercih etmem. İkinci kitaptan sonra sıkmaya başlar üslubu, tarzı. Fakat Vasconcelos'un ben de yeri ayrı. Ve bu okuduğum üçüncü kitabı olmasına rağmen diğer eserlerini de okumayı düşünüyorum. Aslında başlangıçta hikaye beni sarmamasına rağmen -tam işte yine sıkıldım aynı yazarı okumaktan derken- kalbimi cız ettiren bir sonuçla beni tekrar kazanan bir kitap oldu. Fikir olması adına: Yaban Muzu; bir yerin ismi ve olaylar bu yerde gelişiyor. Kitap adını buradan almış. Dili sade, akıcı. Yalnız dediğim gibi ortalarda biraz tekdüze gitse de hikaye güzel bir sonuca bağlanıyor. Ben etkilendim, size de tavsiye ederim.

Ah, Zeze... Senin o minik kalbin ne kadar da çabuk büyüdü...
Bu sefer, kitap kısa olmasına rağmen bir o kadar dokunaklı idi. Kısa olduğu için yavaş okumaya çalıştım, çünkü kitabın bitmesini istemiyordum. Kitap, Zeze nin gençliğine bizi misafir ediyor. Her bir satırda, daha da gelişiyor, daha da kapsıyor olayı. Her kitapta olduğu gibi, bu kitabın da bitmesine üzüldüm. Ama bir başka üzüntüydü bu seferki...