E-Dergi

Kitabı elime alıp okumaya başladığımda içinde anlatılanlardan habersizdim. Yaşadığı doğal yuvasından insanların doymazlığı yüzünden olan domuzlar bana geçen gün çıkan yangından kaçıp otel resepsiyonuna sığınan domuz ailesini hatırlattı ve tabii günlerdir yuvamız dediğimiz yerde ve vatanımızın sayısız yerinde söndürülmeyen yangınlarında küçüğünden büyüğüne yanarak can veren tüm hayvanları, ağaçları kısacası göz göre göre ölmesine izin verilen tabiatı...
Sevgili Burcu Aktaş'ın dediği gibi ''Yeryüzünde bol miktarda bulunan canavar türleri arasında en yaygın olanı insandır.''
Çocuklar için okunacak bir roman değil bence.

Ermeni Edebiyatından Zaven Biberyan sonrası okuduğum ikinci yazar Mıgırdiç Margosyan. Kurgu yok hayatın tam anlamı ile içinden samimi yalın kendinizi Diyarbakır sokaklarını merak ederken bulabileceğiniz ama öte yandan sanki orada geziyormuş gibi hissedebileceğiniz betimlemelerine hayran olacağınız sıcacık bir eser. Bir bebeğin doğum anından itibaren dünyaya bakışını gösteren sayfalara özellikle bayıldım.
Bir diğer eseri Gavur Mahallesi'ni okuma listeme alıyorum.

Cumartesi gecesi başlayıp pazar akşamı bitirdiğim, evlilikten, yollara, ebeveyn çocuk ilişkilerine, mülteci sorununa kadar pek çok konuyu muazzam bir biçimde harmanlayıp okuyuucu peşinde koşturan müthiş bir eser. Okunmalı.

Eddy’nin Sonu her satırı ile nefisti. Édouard Louis büyüme hikâyesini, homofobiyle kavrulan ailesini, kasabasını, farklı olana gösterilen yok etme arzusunu, sonsuz yoksulluğu öyle güzel anlatıyor ki peşinden adeta akıyorsunuz. Şimdi Şiddetin Tarihi’ni bekliyorum.
P.S: Babamı Kim Öldürdü kitabını ayrıca tavsiye ediyorum.

Bir günde biten romanlarda bugün. Kısacık dopdolu sarsıcı. Sürtük denilen Gülgün’e o kadar üzüldüm ki. Oğul Krikor keza öyle. Böylesi aşağılanmak insana nasıl koyar. Yeni bir yazarla tanışmak çok güzeldi. Diğer iki kitabına hazırım.