E-Dergi

Bence bu kitabı annesi babası ayrılan çocuklardan daha fazla anne babalar okumalı ve bilmeli, bilmeli ki anne baba ne kadar modern olursa olsun ne kadar çocukları için arkadaş gibi kalmaya çalışırsa çalışsın, o çocuk bu ayrılıktan yüreğinin en derinlerine kadar etkilenir. Etkilenir ama mücadele etmeye çalışır bazen kazanır bazen kaybeder. Çoğu zaman her şeye 1-0 yenik başlar. Kendi anne ve babasının evinde eğreti olmak nedir çok iyi bilir, annesine babasından, babasına da annesinden bahsedememek nedir çok iyi bilir ama kimse bilmez o yüreğin, çocuğuna şevkatle sarılan bir anne baba gördüğünde nasıl dağlandığını...

Öncelikle yazarın tarzı çok güzel. Bazı hüzülü kitaplarda içim parçalanıyor çok üzülüyorum. Ama böylesine sarsıcı ve üzücü bir olayı bizi çok fazla üzmeden anlatabilmek marifet ister. Kitap tek kelimeyle harikaydı. heyecan hiç bitmedi son sayfaya kadar...

İskender pala... Söylenebilecek tek bir kelime var, muhteşemdi.

Öncelikle ortadaki emeğe saygı duyuyorum. Bir kitaba kötü demek haddimize düşmez elbette ki ama kitap o kadar duyuruldu, o kadar övüldü ki insan etkisinde kalacağı bişeyler bekliyor haliyle. Yarısına kadar hem sıkıldım hem merak ettim. Sonralara doğru yaşattığı şaşkınlık hafife alınaz tabi ki. Ama yine beni daha çok sarsan bir şey beklerdim. Ya da bir kitap için bu kadar fazla övgü yapılmamalı.

Öncelikle kitabın en sonunda faydalanılan kitaplara bile bakınca anlaşılan çok kapsamlı ve ciddi emek isteyen bir araştırmanın ürünü. Ahmet Ümit'i kesinlikle haddim değil ama takdir ediyorum. Kurgusu çok iyi, aralarda bazı şeyleri anlamak için başa dönmüyorsunuz, olaylar son sürat devam ediyor. Klasik bir İstanbul romanı olsa belki sıkar bırakılır ama Ahmet Ümit'in İstanbul tarihini hem de çoğu kişinin bilmediği ayrıntıları bu şekilde aktarması tartışmasız mükemmeldi. Olumsuz bazı şeyler söyleyen arkadaşları biraz ayıplıyorum. Hiç değilse yazarın harcadığı vakte saygı duysalarmış daha iyi olurmuş. Kesinlikle okunması gereken bir kitap bence.