Bu kitap Cemil Meriç gibi bir fikir işçisinin tabiriyle "Kuğunun Son Bestesi" dir...Bu eser Cemil Meriç'in engin tecessüsünü,hiç yılmayan araştırmacı yanını bir kez daha gözler önüne seriyor.Bu kitapta Cemil Meriç, kültürü bir tutku olarak görür...Kültür;İnsana inanıştır,kendini insanlığın kaderinden sorumlu tutuştur.Bir sevgidir kültür,insanın kendi kendinin fethidir.Dünya çapında bir hümanizmanın inşasıdır.Bugünü mazi ile zenginleştirmektir.Mazi ve İstikbal ile...
İrfan ise;düşüncenin bütün kutuplarını kucaklayan bir kelimedir;insanoğlunun has behçesi,ayırmaz birleştirir.Bu bahçede kinler susar,duvarlar yıkılır,anlaşmazlıklar sona erer.İrfan kendini tanımakla başlar.Kendini tanımak önyargıların köleliğinden kurtulmaktır,önyargıların ve yalanların.Tecessüsü madde dünyasına çivilemeyen,zekayı zirvelere kanatlandıran uzun ve çileli bir nefis terbiyesi olarak görür İrfan'ı...
Yani Cemil Meriç'in dediği gibi " Kültür,irfana göre, katı ve tek buutlu.İrfan ise, insanı insan yapan vasıfların bütünü.Batı Kültür'ün Vatanıdır.Doğu İrfan'ın....
Şimdi Ben Değerli Kari'ye (okuyucuya) sormak isterim...Kültür mü? yada İrfan'mı? Herkese Faydalı Okumalar Diliyorum...:)
Köprüden Önce Son Çıkış
Babam Sultan Abdülhamid
Kültürden İrfana
Mehmed Akif Hayatı Eserleri ve Yetmiş Muharririn Yazıları
