Düzenli bir Ahmet ÜMİT okuyucusuyum. Türk yazarlar arasında polisiye denilince ilk akla gelen isimlerden. Önceki kitaplarında olduğu gibi cinayet, polis, kovuşturma beklerken kendinizi Mevlâna'nın, Şemsi Tebrîzi'nin müritlerin yanında, Konya sokaklarında buluyorsunuz.
Hiç Konya'ya gitmişliğim yoktur ama Bab-ı Esrar'ı okuduktan sonra Konya'ya gitmiş kadar oldum ve bu şehri birde kendi gözümle görme isteği oluştu.
İlle de aşk, aşksız olmaz diyebiliriz ama Mevlâna'nın, Şemsi Tebrîzi'nin aşkını okuyunca onların diliyle cüzî aşk pek bir yavan pek bir basit kalıyor.
Geçmişte günümüzü harmanlayarak ortaya konulmuş bir eser. Ben okumaktan büyük keyif aldım, hele bir de en sonda referansları görünce daha çok hoşuma gitti. Bir roman okuyorsunuz, sonunda bilimsel bir yapıt özelliği taşır bir şekilde referanslarla karşılaşıyorsunuz. Bu da bana yazarın gerçekten emek harcayarak ortaya çıkartmış olduğu bir yapıt düşüncesini oluşturdu.
Herkese keyifli okumalar.