E-Dergi

Bu hikayeyi Murakami yazmalıymış diye düşündüm okurken. Diyaloglar yer yer zorlama hissi uyandırıyor. İkiyüz sayfa boyunca devam eden eveleme gevelemeden sonra yazar da usanmış olmalı ki, son elli sayfada şıpın işi bağlayıvermiş sonunu. Karakterler bomboş, hepsi bir diğerinin aynı. Kitabın yarısına gelip de hâlâ ikna edici, akılcıl bir şeyler olmadığını görünce sıkılarak bitirdim.

Mitolojik bir hikayenin farklı bir yorumu. Okunmazsa olmaz diyemeyeceğim.

Okurken aklıma Faulkner’ın Döşeğimde Ölürken’i düşürdü. Az çok benzer bir yol hikayesi. Yaşar Kemal’de doğa, Faulkner’da insan manzaraları öne çıkıyor

Kitaptan bir fayda sağlamak için yazarın bütün kitaplarını okumuş olmak gerekiyor. Yazarla eserleri ve hayatı üzerine yapılan söyleşiden oluşuyor. Açıkcası eserleri hakkında çok detayda konuşmalar yapıldığı için okumadıysanız sıkıcı olması kaçınılmaz.

Faulkner okumak kolay değil ama bir kere sabredip kitaba tutunursanız bir daha bırakamazsınız.