E-Dergi

Dorian Gray'de Necip Fazıl'ın "çıkamam aynalar aynalar zindan, bakamam aynada aynada vicdan" dizesinin tam bir örneğini görmekteyiz. Yaman bir hedonist olan lord henry cisimleşmiş bir şeytandır ve toplumun istediklerini anlatır. Wilde yeteneklerini tam kullanamamış bir yazardır. Yetenekli yazardı ama hızlı hayat şehvet onu çürüttü. Bu kitap onun şaheseridir. Yüksek bir sanat var bu kitapta. Oscar Wilde malum hicivciliğine burada trajediyi de eklemeyi başarmış ve bir klasik ortaya çıkmış. Feriüddin Attar'ın Simurg'una da benzediği söylenebilir. Dorian Gray kendisinden kaçan ve robotlaşan toplum için vicdanının iyilik sesine sağır olan bir müşriktir. Topluma tapan bir viktoryan ikiyüzlüsüdür. Sonunda ortaçağın ahlaki tiyatro oyunlarını andıran bir son var. Bu roman yazdığım gibi bir şah eserdir. Bu romanı sevenlere Goethe ve Marlow'un Faustus uyarlamalarını öneririm.

Kalemi güçlü bu adamın kültürlerimiz farklı olduğu için pek tasvip etmiyorum ama sağlam bir kurgu var

Sonu çok kötüydü. Çok yazan bir yazar zaten. Ben pek beğenmedim mekan bilimkurgu ve konusu distopya. Aslında herkes şun biraz bu kitap da yaşanan durumda. Montaglaştırılıyoruz.

Modern cumhuriyetin yunus emresidir.

Selim le alay ediyor ve onun ikiyüzlü olduğunu gösteren bu kitabı millet okumayı bilmiyor. Marjinal takılmayı sevenler selimleşiyor ve oğuz atayın ironisi çukuruna düşüveriyor. Atay kafka ve ahmet hamdi tanpınar karışımı bir yazar. Bence deneysel bakımdan bir dönüm noktasıdır ancak içerik olarak olumsuz bir sadelik var hep aynı şey aslında burada eleştirilen bencillik ve sahtekarlık. Toplumda beğenilmek için sahte "Selimleri" olan anti kahraman olan selim ve diğerleri boşlukta utlu değiller çünkü herkes kendi oyununu dayatıyor. aslında tutunamayanlar dağınık bir kitaptır ciddi bir okur ikinci romanı en iyisi kabul eder ama tutunamyanların mizah yönü çok kuvvetli ve türkiyenin ruhunu vermiş bir kitap