E-Dergi

Kitap eski Türkçe ağırlıklı olarak yazıldığından kısmen sözlük görevi de görüyor diyebiliriz. Çünkü sayfanın yarısı hikaye yarısı ise hikayede geçen kelimelerin anlamlarının sıralandığı bir sözlük. İnce bir kitap olmasına karşın okunması bu nedenle zor. Kitabın döneme ışık tutmasının dışında çok da orijinal bir hikayesi ve karakterleri olduğu söylenemez.

Kitapta yer alan psikolojik sorunlar yalnızca karaktere uyarlanmış. Çözümler de aynı şekilde. Dolayısıyla kendinizden çok şey bulacağınız bir kitap olmasına karşın size hiçbir faydası olamayacak bir eser. Bunun dışında kitabı yalnızca roman yönüyle ele alırsak; heyecanlı, sürükleyici ve şaşırtıcı.

Ortada bir olay yok, örnek alınabilecek bir davranış yok, derdinize derman olacak bir öneri de yok. Kitap boyunca aynı otelde bir araya gelen kişilerin sorunlarını aşmaları anlatılıyor ancak bunun yöntemleri hakkında okuyucu aydınlatılmıyor. Dolayısıyla insanda ''peki bundan bana ne?'' hissi uyandırıyor. Eğer duygusal olarak bir beklenti içerisine girmezseniz anlatım dili akıcı.

İstanbul'un bilmediğimiz tarihini bize göstermesinin yanı sıra, çok iyi kurgulanmış bir polisiye roman. Yemeden, içmeden, uyumadan okudum bir an önce katilin kim olduğunu öğrenebilmek için. Ama çok üzgünüm son sayfalara kadar yaptığınız tüm tahminler boşa çıkacak. Ahmet Ümit'in her ne kadar tarihten bahsediyor olsa da karmaşadan uzak dili sayesinde rahatlıkla okuyabileceğiniz bir eser.

O kadar kişiyle şahsen tanışsam allak bullak olurdum ama yazar her bir kahramanı öyle güzel tasvir etmiş ki kitabı okurken gözümde canlandırdığım hallerini bile hala hatırlıyorum. Hastanenin sırtının neden denize verildiğinin anlatıldığı bölüm bile tek başına bir roman konusu olabilir nitelikte. Ayfer Tunç'un ilk kitabında olduğu gibi kelime tekrarları bu kitapta yok denecek kadar az. Kısacası düşüneceksiniz, empati kuracaksınız hatta kendinizden ve çevrenizden çok şey bulacaksınız. En önemlisi de çok güleceksiniz.