E-Dergi

Ne diyebilirim ki? Zweig yapmış gene yapacağını - sadece öyküler gerçekten çok kısaydı, kısadan da daha ziyade eksik gibiydi. Belki de tadına doyamadım, ondandır. Zweig ne yazsa gerçekten okurum. Farklı bir büyüsü var kaleminin. Keşke edebiyat dünyasına daha çok eser katabilecek ömre ve kadere sahip olabilseydi.

Böyle samimi bir dille yazılmış kitaplara bayılıyorum, bunu bir kez daha fark ettim. Kısacık, içi dolu kitapçık! Sanırım bu kitabı tanımlamak için bu cümleyi kullanırdım, hissettirdiklerini tanımlayacak bir şey bulamazdım gerçi. Çok özledim, büyüdükçe kaybettiğimiz o masumluğu. Ah, keşke çocuklar hiç acı çekmese!

Sorunlu ailelerin resmedildiği hikayelere bayılıyorum. Bu kitap da bana hatırlattı ki her hikayenin iki yüzü var. Basit ama günlük hayattan bir konu, edebi şekilde anlatılmış. Ben beğendim.

Zweig hiç şaşırtmıyor, her eseri bir şaheser niteliğinde ve öyle de. Yine hiç sıkılmadan masal tadında bir novella okudum, yine hiç bitmesin istedim ve yine Zweig'ın o eşsiz kalemine hayran kaldım. Kitapları her zaman kısa oluyor ama içi o kadar dolu ki...

Söylenecek pek bir şey yok aslında, bir saat boşluğunuz varsa ve onu en iyi şekilde değerlendirmek istiyorsanız, Zweig okuyun.

Sevgimizden midir saflığımızdan mıdır bilmem, bütün zamanın, enerjinin ve sevginin diğer insanlara döküldüğünde ve bize geriye hiçbir şey kalmadığında yaşanan zarar, olduğumuz ziyan bir kez daha bu kitapta gözler önüne serilmiş.

Sanırım mutlu olmak için biraz bencil olmakta fayda var. Bunu Zweig'ın kusursuz kaleminden ve muhteşem tasvirlerinden okuyunca daha etkili oldu.