E-Dergi

Ömer Seyfettin'in ülkede yabancı eğitimin değil milli eğitimin olması gerektiğine dair eğitimi eleştirdiği bir kitabıdır.Kitabın bir çok yerinde öğretmenlik geçmişinin izleri görülmektedir.Alafrangalığa özenen Tanzimat Dönemi zengin paşazadelerin yaşamından bir kesit sunmakta ve Efruz karakteriyle insanları olmayan bir şeyle nasıl peşinden sürüklediğine tanık olunmaktadır.Kitapta giderek bilinç akışı tekniği kullanılmıştır.

Almanya'daki bir balıkçı kasabasındaki yaşanan olaylar anlatılıyor.Sefalet içinde yaşayan insanlar ve bir umut olarak gördükleri bir adamın armatörlere karşı başlattığı isyan güzel anlatılmış. Özellikle bir ekmek kırıntısına bile muhtaç olan aç insanların ailelerinden birinin ölümünde dahi belki biraz daha yiyecek artar umuduyla yaşam mücadelesi verdikleri bir dönem.Mekan çok kasvetli ve ruh bunaltıcı ama gerçekler he zaman acıdır.

Annesi de bir konak cariyesi iken babasıyla evlendiği için babasının evindeki çerkes cariyelerin yaşamını yakından inceleme fırsatını bulmuştur yazar.Ve bundan dolayı bu eser belki de en gerçekçi yapıtlardan biridir denilebilir. Dilberin Kafkasya'dan getirilen diğer çaresizlerle birlikte yaşadığı çileler, yanlarına yerleştirilen koruyucu aileler, korurken bile hakir gören zenginler ve sonu umutsuzluk dolu maceralar.. Belki de gördüğümüz en güzel gelişme kölelik sisteminin artık yok olmasıdır.Dili sade ve konu çok akıcıdır, rahatlıkla hiç sıkılmadan okunabilir.Herkese tavsiye ederim.

İlk okuduğum türk klasiklerinden biridir. Zengin konak sahibi bir dedenin yanında yetişen ve aile ve okul terbiyesini burada alan benim tabirimle zavallı bir çocuğun eğitim terbiyesinin kıyasıya eleştirildiği bir dönem anlatılmaktadır.Elbette dede zengin olunca çocuk da ona göre eğitim aldı.Ya diğerleri?..

Farklı hayatların umulmadık bir şekilde kesiştiği iman dolu yüreklerin destanı. Anlatım sade ve anlaşılır. Çok akıcı kaleme alınmış.Okuduğum hidayet romanlarından biridir.