osmanlı yeniçeri içiçe geçmiş hikayeler... boşverin tüm bunları. bu kitabı öyle okumayın. herhangi bir sayfayı açın. bikaç cümle seçin ve okuyun. o anda hayata bakışınızın değişmesi çok muhtemeldir. hemenher sayfasında kitabın, hayatı, nefes almayı, insan olmayı, sevgiyi, aşkı bir kez daha düşündürecek cümlelere rastlarsınız. başucu yapın bu sözcükleri. bi evren oluşturun onlardan. örnek mi:
"meger ask indiği kalbi ihya ediyordu ya, ihya edemezse yok ediyordu.kazasız belasız kurtulmanın imkanı yoktu."
"seni seviyorum demek ruhun ve bedenin bütün zerreleri zikre susamışken, söylenmezse ölmek demekti. söylemem değildi mesele, söylemezsem ölmemdi. biri, birisine seni seviyorum dediğinde fikrimce yer ile gök titrerdi."
"ruhum tenimden sıyrıldığında: gözyaşı."
"gülümsedi. bütün evren onunla gülümsedi."
"suyun kokusu olmadığı için yağmurdan sonra duyulan toprağın kokusu oluyordu. gülün, karanfilin, diğer kokulu yaprakların, çiçeklerin, otların."
"şüphe yok ki bu dünyadan değildi bu güzellik. muhakkak ki onunla aramda doğumumdan önceye ve ölümümden sonraya uzanan bir hesap vardı."
"çocukluğumla cennetmişim ben. adamlığımla cehennemmişim."
daha çok uzar bu liste. siz en iyisi okuyun kitabı.