E-Dergi

Arkadaşlar yorumlarında haksız değiller.. Benim asıl merak ettiğim konu bu kitap basılmadan önce hiç kontrol edilmemiş mi ? Arkadaşların dediği gibi imla hatalarını bir kenara bırakalım kurguda da çok ciddi hatalar var... Hikaye aslında iyi yakalanmış ...Fantastik olabilecek yanları var . Keşke bir kaç editör elden geçirseydi sonuç çok daha iyi olabilirdi.. Yazar'ın da hevesini kırmamak gerek..Ben bu kadar olumsuz eleştirilere karşın ikinci kitabı bekliyorum.. Yani hikayenin kalanı nasıl bitecek diye.. Eminim ikinci kitap usta ellerden geçerse çok ses getirecektir.

İç Sayfaları göremediğim için Türkçe açıklamalı zannetmiştim.. Tamamıyle Arapça.. Harfler Büyük... Aslında Arapça bilenlerin okumakta zorlanmayacağı bir kitap.

Yazarın Atlantis ve Bizans Altınları kitaplarının yanında Son Ahit sönük kalmış... Yazar Da Vinci Şifresinden esinlenerek roman içine çok fazla bilmece ve tarihsel bilgi koymaya çalışmış bu da ne yazık ki konuyu dağıtmış.. İsa Peygamber'den başlayarak günümüze kadar gelişen hristiyanlık tarihinde dinin özünün nasıl kaybedildiği anlatılmaya çalışılıyorsa da sansansyonel olmaktan uzak vasat bir roman.. Oysa David Gibbins bir arkeleog. Son Ahit'te bu birikimini sonuna kadar kullanmış.. Kaynakça'yı okuyunca insan şaşırıyor. Hemen hemen bütün bilgiler gerçek buluntulara dayanıyor.

Kısacası tarihsel mitleri , günümüz buluntularıyla süsleyip hikayeleştiren eski romanlarının tadı yok

"Şarap yanakların kadar pembe,
pişmanlığım buklelerin kadar hafif olsun "

Buna benzer bir çok rubai ile bezenmiş kitap.. Her nedense bu dize kalıcı oldu bende hep.. Ömer Hayyam'ın hayatı ile birlikte o dönemde gelişen ve günümüzde duyduğumuz radikal grupların hikayeleri de anlatılmakta. Bu da dinin istenirse ne kadar farklı algılanabileceğini gösteriyor. Bir tarafta aşk'la , şarabla isyan eden Hayyam diğer tarafta katı, keskin islam inancını benimseyen asi Hasan Sabbah.. Birbirine tamamen zıt bu iki kişinin o günün koşullarında ki dostlukları..
Burada küçük bir ayrıntıya değinmek istiyorum .. Amin Maalouf "Afrikalı Leo" romanında ki "Topal Şerif" i Hasan Sabbah ' a benzettim.. Sanki yazar daha o zamanlarda bu karekteri öykülendirmeye karar vermiş... (Bence)

Bu kadar ağır konular inanın Ömer Hayyam 'ın rubaileri içinde tadına doyum olmaz hale geliyor.. Çok keyifli bir roman.. Sadece kitabın son bölümünü bir türlü benimseyemedim... Bana romandan, öyküden çok kopuk geldi... Belki de doğunun gizeminden, rubailerden ayrılmak istememem yüzündendir.