E-Dergi

Ben hasta bir adamım diye başlayan Dostoyevski'den kendi doğrularının peşinden inatla giden bir kahramanın portresi. Aynı zamanda sonu hüzünle biten bir öykü

Türk edebiyatının köşe taşlarından olan Tanpınar huzuru arayan karakterler üzerinden Cumhuriyet devrimleri ile beraber hızla çağdaşlaşan toplumun sancılarını arka plandan gözler önüne sermiş. Gerçek bir başyapıt

Tarihe farklı bir açıdan yaklaşılmış. Bir çoğu tartışmalı olan ve merak edilen ölümlerin bir de tıp açısından incelenmesi oldukça ilginç olmuş. Kitaba konulan resimler ve tasarımda farklı bir boyut katmış durumda. Açıkçası beğendim ve eğlendim.

Öykü başlangıçta iyi kurgulanmış olsa da zamanla ana konudan uzaklaşan bir görüntü var. Polisiye bir öykü olarak başlayan kitap,polisiyeden uzaklaşıp aşk romanı olarak bitiyor. Hatta son kısımlarda kitabın kahramanı gazetecinin yaşadığı aşk ana konunun çok önüne geçiyor. Ayrıca kitabın dili çok sade olması nedeniyle kısa zamanda bitiyor. Ancak anlatım zenginliği olarak çok zayıf kalmış durumda. Sanırım yazarın ilk kitabı. Kurgu iyi olmasına rağmen ilerleyen sayfalardaki konudan uzaklaşma ve anlatım zenginliğindeki eksiklikler kitabın zayıflamasına yol açıyor. Belki de yazarın gözden geçirerek yeniden yazması hak ettiği yere ulaşmasını sağlar.

Ahmet Ümit bu sefer okuyucuyu Osmanlı'nın en zor yıllarına İttihat ve Terakki dönemine götürüyor. Kitabın bir ucu Teşkilat-ı Mahsusa'nın silahşörlerine diğer ucu Cumhuriyetin ilk çok partili döneminin getirdiği sancılara uzanıyor. Hangi taraf derseniz İttihat ve Terakki'nin son çırpınışlarını çok daha iyi anlatıyor.Yazarın bir çok kitabında uyguladığı iki dönemi dönüşümlü anlatım tekniği burada da var. Sadece bir polisiye değil dönemin sancılarını da iyi anlatmayı başarmış. Ancak bence kitabın eksik yönü de burada ortaya çıkıyor. Tarih polisiyeyi gölgede bırakıyor. Farklı bir final olabilirdi belkide. Her şeye rağmen tarihe biraz ilgi varsa okunası bir kitap.