E-Dergi

Kitabı okurken hem yeni bilgiler öğreniyorsunuz hemde böyle düşünmek benim aklıma gelmemişti deyip gülümseyebiliyorsunuz.

hayal kuruyoruz, kurduğumuz hayallerde sınır olur mu? Öğrenilmiş çaresizlik, camdan fanus ortadan kalktığı halde, büyük balığın küçük balığı yememesini nasıl açıklıyorsa; bu kitapta -bana- hayallere sınır koyulmaması gerektiğini öğretti.

psikologların ve kişisel gelişim uzmanlarının söylediği gibi yataktan uyanırken yorgun mu uyanıyoruz yoksa her sabah uyandığımızda kendimize: 'Bu gün yaşamam için sebebim-amacım-nedenim var, diyebiliyor muyuz?' önemli olan da bu. Japonların bunu başardıklarını, yaşamlarına uyguladıkları bunun sonucunda da uzun yaşayabildiklerini ortaya koymaktadır.

Hepimiz birbirimizi sevdiğimizi söylüyoruz, senin için yaptım diyoruz ve nicelerini ekliyoruz. her bir birey birbirinden farklı yapı ve kişilikte olduğu gibi sevgide de bu farklılıklar göze çarpıyor. bu beş sevgi dilini okuyunca daha iyi kavradım. sevgi var, yollar var, nasıl ve ne şekilde gösterebileceğimiz konusunda da bu kitap bir ışık daha tutmuş .

İzlerken nasıl ağlatıp güldürmeyi başardıysa/başarıyorsa, okurken de aynı tadı veriyor. kitabın bir kısmını bir çocukla beraber sesli sesli okumak ve kahkahalara boğulmak ve her bir araya gelişimizde aramızda bir Erdal bakkal meselesi olması baha biçilemez... teşekkürler B. AKSAK