E-Dergi

Elime aldığım gün içinde bitirdiğim ve sonunda adeta dağıldığım kitap. Aslında bundan çok daha fazlası benim için ama yorumlara bakınca sevenler ve sevmeyenler olarak ciddi bir ikiye ayrılmışlık görüyorum. Dolayısıyla kitabı ya çok seveceksiniz, içinizi parçalayan diyaloglar olacak, ya da bunları hissedemeden bitireceksiniz. Benim için, şanslıydım ki çok severek, hissederek, yaşayarak okuduğum bir kitap oldu.

Stefan Zweig'in okuduğum ilk kitabı ve geç de olsa, çok ilginç bir yazarla tanışmışım gibi hissediyorum. Psikolojik yönü ağır basan bir kitap beklentisiyle aldığım doğruydu fakat aslında çok da ilginç olmayan bir olayı, bu kadar sağlam işleyebilen bir yazarla karşılaşacağımı düşünmemiştim doğrusu. Nasıl bir üslubu varmış ki sayfaları çevirdikçe kitabın içerisinde yansıtılmak istenen her bir his adeta üzerime geçti. Okuyucuyla harika bir kontağı var Zweig'in. Dolayısıyla bittiğinde hayret içerisindeydim. Göründüğünden çok dolu bir 80 sayfayla karşılaşacaksınız.

Sade ve kısa cümle yapısına rağmen çok etkilendiğim, bittikten sonra adeta birkaç saniyeliğine dumur olduğum öyküler barındıran kitap. Yalçın Tosun'un kalemini çok sevip sevmemek arasındaki ince çizgide kaldım ama kitabın hoşuma gittiğini söyleyebilirim. Yazarın özellikle kendine has anlatım biçimi ilgimi çekti.

Derste anlamadığım kısımları kitaptan çok daha kolay anladım. Dili sade ve anlatımı oldukça açıklayıcı. Çok iyi bir yardımcı kaynak olduğunu düşünüyorum.

Kesinlikle çocuk kitabı değil. Kapağına aldanarak öyle bir yargı oluşmasına aldanmamanızı öneririm. Hatta çocukların içindeki manevi yoğunluğu tam olarak kavrayabileceğini düşündüğüm bir kitap olmadığını özellikle belirtmek istiyorum. Kitabı elime aldığım gibi bitirmem bir oldu, tek solukta okudum diyebilirim. Sonunda çok duygulandım. Mutlaka kütüphanenizde yer verin.