E-Dergi

Hayatını mücadele ederek kazanan kadınları ve bu kadınları anlatan kitapları severim.

Tom Amcanın o güzel kalbinden tüm insanlığa bir parça merhamet ve iyilik bulaşsın isterdim ne yazık ki bazı kalplerin etrafı prangalarla bir olmuş, prangaların küfü kalplerini dahi karartmış. Kitabın acı yanı ise anlatıların gerçek olması. İnsanların ten renginin koyuluğunun bahane edilerek ölümlerine sebep olmak, bu insanları yaşayan bir canlı yerine koymamak ne tür bir mazoşist tavırdır bunu hiç anlayamayacağım. Ve yazarın bir yerde bahsini ettiğini “Eline bir fırsat geçerse bir köle her zaman bir zorbaya dönüşür.” tezini genellememek şartıyla onaylıyorum. Damdan düşenin hâlini damdan düşen bilir deseler de bazen damdan düşen bir kişi “Ben düştüysem başkaları da düşsün!” diye önüne gelene tekmeyi sallayabiliyor.

Bu kitabın anlattığı öyküler bence postmodern kıssadan hisseler. Hepsi ölüm etrafında gelişiyor ama alt metinler dünyadaki diğer gerçekleri de vurguluyor. Yazarın daha önce çocuklar için kaleme aldığı Kekeme Hamlet kitabını okumuş üslubunu ve kurgusunu beğenmiştim. Bu kitap ise yetişkinler için kaleme alınmış tabii biraz farklı. Öyküden ne beklediğiniz bu kitaba karşı tavrınızı belirleyecektir. Ben sevdim.

Norveç Edebiyatı başlığı altında bir kitap olsa da bizim ülkemiz gerçeklerini yansıttığını da inkâr edemeyiz. Hatta ara ara öyle tespitler vardır ki aslında şu koskoca dünyada azınlık burjuvayı bir kenara koyduğumuzda çoğunluğun sorunları tespit edilmiş. Yazar kahramanı için şöyle der ''Düşmüştü artık, bundan geri dönüş yoktu, kalkmaya gönlü de yoktu, hatta gelip kaldırsalar bile kalkmayacaktı.'' Şu bezmişlik kimde yok ki?
Bir de öğretmenler odasını tasvir edişine hayran kaldım. Sanki içinde bulunduğumuz öğretmenler odasının yansıması gibi. Okunası bir kitap.

Dostoyevski'nin kült eserlerini okuduktan sonra bu kitabı okumak benim kanaatimce daha iyi olacaktır.