Seven gönüllerde açan sevda gülleri vardır. Öyle bir güldür ki; güzelliği, gökkuşağı rengindedir. Gönül kapısını açmak kolay mıdır? Gölgesinde yolunu gözlediğin akşamüstüne bağlı umutlar, açmayan güllere benzer. Kavuşmalar, kum taneleri gibidir. Zamana doğru ümit kanatlarını açarken sessizce omzunda ağlamayı istemek belki çok geç olacaktır.
Büyüyorsa sevda gönlünde, seven her an güllerden ibret almalıdır. Sevda çeken insan, umutlarında hep genç yaşar. İçimizdeki aydınlık karanlığa teslim olmadıysa gözlerin yüreğe değdiği her yer özeldir. Çizilmiştir kaderimize dün de bugün de. Hüzünler değmesin seven canlara. Uzak değildir elbet seven sevene.
Sevenin kıymeti elbette bir gün bilinecektir. Bedenim sanki bir tabut, tabuttaki ceset ise sevmesini bilen bir yürekten ibaret. Hüznüm kefenimdir. Bağırsam duyan belki olmayacaktır. Bir avuçluk gönlüm yaşamaktan bile yoruldu. Nefes almak artık çok zor. Paslanan ruhumu sevgi dolu hasret yakmış.
Bir mezarlığa döndüm sanki. Sevmeyi ciddiye alanlardan başkası anlamaz beni.
Şu gönlümde gözyaşımdan deniz var.
Kiralık mutluluklar teselli edemez kalbimi...