Murat Bardakçının Şahbaba ve Son Osmanllarını da okumanızı tavsiye ederim öncelikle...Neslişah sultanhep Mısırlı bir prensle evlemiş,rahaı yerindedir diye düşünmüştüm,bu kitap da hayatının dışrıdan görüldüğü kadar rahat geçmediğini,3 yaşında tanıştığı sürgünle 2 çocuk annesiyken de tekrar buluşuğunuyaşadıklarını daha ayrıntılı gördüm.Hanedan mensuplarınınvatnszlğı,bir çoğunun parasızlığı,dağılmışlığı insanı üzüyor ama genç cumhuriyeti de anlıyorum,ancak sürgün kadınlar için 1952 ye şehzadeler için 1974 e kadar sürmeden,10 yılda mesele sonlanabilirdi bence...Sultan Reşadın torunu Emine Mukbile Osmanoğlunun dediği gibi diiş değiştiriken kovulup,saçlarına aklar düştüğünde dönmeselerdi.....daha kısa sürseydi...yazacak çok şey var,en iyisi okuyun,şiddetle tavsiye ediyorum...