Yazarı kötülemek için söylemiyorum ama, insana hiçbir mücerred fikir duygusu katmayan, dolayısıyla da (melankolik hayallerle değil, gerçekten) kendini aşmaya hiç bir faydası olmayan berbat bir vaaz kitabı olmuş. Aynı kitabı pekâlâ da bir Hristiyan misyoner de yazabilirdi. Pembecik cümleleriyle meşhur Halil Cibran gibi mesela. İnsanı büyüten, ancak büyük eserlerdir. Çocukluk çağında bıraktıran eserler değil. İnsanın tıkalı beyin damarları açılmalı ki, o damarlardan geçecek mânâlar kalbe ulaşsın. Bu da ancak, "acı fikir"le olur; badem şekeriyle değil. Üstad Necip Fazıl:
"Kolay mı kafdağını çevirmek dolay dolay;
Varol ey ulvi zorluk, yere bat sefil kolay!"