Rousseau, 18. yüzyılda yaşamış bir filozof ve yazarmış (Adı tanıdık geliyordu ama yine de bir sordum gogıla). Kitapta hayali çocuğu Emile' i nasıl büyüttüğünü anlatıyor. Bunu yaparken de biz ebeveynlere sesleniyor. Gayet kendinden emin, sanki dünyanın en tartışmasız genelgeçer pedagoji bilgilerine sahip gibi yazmış. Bizi biraz da tiye almış, anlaşılan o ki 3 yüzyıldır değişen pek bir şey de yok. Mesela bir yerde şuna benzer bir şey diyor: Çocuğunu odadan odaya gezintiye çıkaran ebeveyn, sen kendi çocuğunla benim Emil' imi bir mi tutuyorsun? Onun Emil' i tabii ki kırlarda büyüyor :) Çokça katıldığım, çoktan biraz daha az da katılmadığım yerler oldu. Kitap Emil' in yaklaşık 22 yaşında evlenmesi ve yazarın artık ona rehberlik edecek olanın kendisi değil, aşk olacağını söylemesiyle bitiyor. Bana göre okunabilir bir kitap. Ama muhakkak okunmalı, diyeceğim bir kitap değil.