Dün Akşam bitirdiğim son derece akıcı, bir solukta okunan bir kitap, bir hikayeyi bitirdiğinde diğerinde yeni bir hayata tanık olmak istiyor, merak ediyor ve acaba bu sefer kiminle tanışacağım diyorsun. Yazarı düşünüyorsun bu öyküyü gerçekten yaşamış mı bu kişinin hayatına tanık olmuş mu gerçekten diyorsun, tanık olduysa şayet yazdığında böyleyşe yaşadığında kim bilir neler hissetmiştir diyorsun. Bu Sabahattin Ali nasılda insanlığımızı hatırlattırıyor bize, Utanıyorsun kimi zaman unuttuğun için bazı şeyleri utanıyorsun. bir silkelenmek istiyorsun. beni yine derinden etkiledi öyküleri Özellikle "Ayran" hikayesini derin bir empati ile hissettim diyebilirim. En çokta hüzünlendiren hikayelerden birisi de bu oldu. o soğuğu, ayazı, karanlığı, korkuyu, ayaklarım donarak aç kalarak hissettim. :(