Yazarın insanı gülümseten, sevimli bir anlatım tarzı var. “Ankebut” ve “Balın Tuzu Eksik”i severek okumuştum. Özet Yaşamaklar’ı da severek okudum. Ancak bazı bölümlerin, aceleye getirilmiş, ikinci defa gözden geçirilmemiş bir havası var. Bazı satırlar da gereksiz yere uzatılmış gibi.
“Çarık”, “Benli Bahri”, “Kitap Kurdu” ve “Dil Masalı” etkilendiğim hikâyeler.
“Düğünleri umursamıyor o kadar. Hatta cenazeleri bile. İllâ bayram, illâ bayram...
Bayram gelince kalbi iyice kaşınıyor; ama kimse kaşımıyor.
Evet.
Dediği gibi. Önce acıyor, hem de çok acıyor. Özelikle bayramları.
Sonra geçiyor. "Bir Yaşlının Bayram Günlüğü" hikâyesinden (s. 147)
