Toprak Işık son on yılda daha çok çocuk edebiyatındaki başarısı ile anılıyor, biliniyor ama 2000'lerde bu kitapla sona eren (ya da öyle görünen) yetişkinler için mizah edebiyatından sağlam örnekler verdi. Bu kadar sade yazılıp bu kadar güldüren çok az roman vardır. Üstelik sade yazarken ütülene ütülene parlayıp, aşınmış TV-internet mizahına cumburlop etmeyerek. Şahsen Toprak Işık'ın İletişim'den çıkan 4 mizah edebiyatı ürününün yeterince satılıp, okunmamasını ben kitapların isimlerindeki kesinlikle bir ironi barındıran eril tona bağlıyorum. Kadın okurlar uzak durmuştur. İlk kitabının kapağı askerlik kokuyor, Halat Gösterisi tamam ama mesela "Kız Ararken" ve "Azgın Tekeler" son derece aklı başında, hiç de maço filan olmamalarına rağmen isimler bir şekilde hücum faul yapar gibi. Öte yandan ve velhasıl dört kitabı da kesinlikle aynı kalibrede olgun bir mizahı kucaklıyor. Rıfat Ilgaz, Hüseyin Rahmi, Memduh Şevket sevenler Toprak Işık'a da yer açmalı.
