O dönemin ruhunu çok iyi özümsemiş yazar. nazilere sempati duyuyor, toplumun çoğunluğu -almanlar- gibi o da büyük alman imparatorluğu hülyası ile sarhoş... yaralanıp esir kampında kaldığı günlerde yahudilere yapılanları gösteren fotoğrafları görünce ilk tepkisi İNKAR... Yücelttiği değerlerin ve İnançlarının tepe taklak olması çok zorluyor yazarı... ardından da utanç geliyor. "yaralarım geçti ama utanç hiç gitmedi" diyor yazar... ama o inanmış kitle nasıl bir çırpıda führerlerini bırakıyor, karikatürize ediyor bu da ilginç...
