Mehmed Alagaşın Aynalar ve İnsanlar kitabı hakında yorum yapmak için bilgisayar başına oturdum. Liseli çağlarımada okuduğum bi yazardı. ve bu kitabını okurkenki o çocuksu hisiyatımı hatırlıyorum çok mükemmel gelmişti. Ardan yıllar geçti tekarar aklıma geldi ve sipariş ettim kitabı ve okumaya başladım kitabı. Bu ince kitabın her satırını kırmızı kalemle reddiye yazdım nedeyse. Kitaptaki fikirlerin ne kadar sığ olduğnun okuduğunuzda göreceksiz. Şimid hatırlamyorum fakat bir bölüm vardıki çok sinirledim. Çok birşey katacağını sanmam insanlara. Şunu fark etmiş oludm değişmeyen tek şey değişimmiş hakkaten. Yılar sonar fikirlerimin ne kadar değişitiğini görebiliyorum.
