Dostoyevski her romanında olduğu gibi rutubetli,tozlu,soğuk, melankolik ve yoksul bir dünya sunuyor okura.Kitap,sonlara doğru güzelleşip,akıcı hale geliyor.Yazarın mahkum psikolojisini, kürek mahkumlarına olan yaklaşımı insan hakları ve vicdani açıdan değerlendirmesi kesinlikle dikkate değer.Ama doğrusunu isterseniz kitabın ilk bölümleri o kadar sıkıcı ve yoğun bir biçimde kaleme alınmış ki,kitaba gösterilen hürmetin, yazarından kaynaklandığını düşünüyor insan.Yani günümüz yazarlarından biri böyle bir kitap kaleme alsa,eminim baskıya bile değer bulunmazdı.Kitabın sayfa kalitesi yayınevinin diğer kitaplarına göre daha düşük seviyede kalmış.
