Toplum Böceği Hakkındaki Yorumlar

çevirilerinden tanıdığımız kerem ışık harika kalemiyle biz okurlara harika bir okuma deneyimi sunuyor yazara devam edeceğim kesinlikle

sosyolojiyi edebiyat penceresinden ele alan öyküler.

yazarın okuduğum ilk kitabı şimdi de ikinciyi okumaya başlıyorum

Yazarın okuduğum ilk kitabı ve ben çok sevdim.. güzel güzel okur güler eğlenirken birden kafanıza bi sopa iniyor adeta, hayatın gerçekleriyle yüzleşiyorsunuz.. Güleriz ağlanacak halimize durumunu hissettirdi bana... Çok keyif aldım ve diğer kitaplarını da okuyacağım yazarın.

Iskalı Karnaval'ı okuyup bayılmıştım. Black Mirror tarzındaydı. Şimdi de sıra bu kitabında.

bazı hikayeleri beğendim ama hepsi aynı güzellikte değildi bence

Kerem Işık gündelik hayatın ve teknolojinin getirdikleri yeniliklerin ve yaşama koşullarının aslında insan doğasına ne kadar aykırı olduğunu,insanları ve iç dünyalarını nsaıl zorladığını,bireyin nasıl yalnızlaştığını,kendini mutlu veya amacına ulaşmış kişilerin aslında ne büyük bir yanılma içinde olduğunu kendine has alaycı ve mizah dolu bir yaklaşım ile konu ediniyor.Herkese özellikle genç nesil edebiyat severlere tavsiye ederim.

Haldun Taner öykü ödülünü aldığı için merak uyandırmıştı bende, ama beklediğimi bulamadım. Mizahi öğeler varsa da akıcı değildi, sıkıldığım bölümler çoğunluktaydı.

Öykü kitapları içinde farklı bir yerde bence. Kitaba adını veren “Toplum Böceği” benim favori öyküm. Ödüllü bir kitap olduğu için almıştım. Pişman olmadım.

Tadımlık bir bölüm:

Kitabı evirip çevirdikten sonra merakıma yenik düşerek rastgele sayfalar açarak göz atmaya başladım. Gördüğüm yazılardan bir kısmını anımsıyorum:
FaÇe – Faks Çekmek
İmÇı – İmzaya Çıkarmak
ToGelNo – Toplantıya Katılmayacağım
ToGelYe – Toplantıya Katılacağım
BeBe – Bekleyen Beyanname
Ben şaşkınlık içinde ofisçe sözlüğünü karıştırırken Hilmi Bey araya girdi.
“Alışana kadar biraz güçlük çekebilirsiniz fakat bir kez alıştıktan sonra bunun ne kadar faydalı bir buluş olduğunu eminim siz de anlayacaksınız.” Söylediklerini sindirebilmemi beklermişçesine arkasına yaslanıp bir süre bana bakarak gülümsedikten sonra konuşmaya devam etti. “Diyelim ki acil bir işiniz var ve aynı zamanda sizden bir toplantıya katılmanız bekleniyor. Toplantıya katılamayacağınızı bildirmek için ilgili kişiyi arayıp önce şirket sisteminde kimliğiniz yerine kullanılan takma adı söyleyip ardındansa ToGelNo dedikten sonra telefonu kapamanız yeterli olur. Böylelikle manasız hatır sorma sohbetlerinden ve gereksiz uzun cümlelerden tamamen kurtularak yılda yaklaşık 10 güne varan bir tasarruf sağlamak mümkün oluyor. Ofisçe olmasa boşa gidecek olan 10 koca gün... Harika değil mi?”
“Ben.. Şey...” Ne diyeceğimi bilemiyordum. Daha önce hiç buna benzer bir uygulamaya rastlamamıştım ve dil öğrenme konusundaki beceriksizliğim düşünülecek olursa beni zorlu bir sürecin bekliyor olacağını kestirmem güç değildi. Yine de onaylamaktan başka çarem yoktu. “Evet. Evet, gerçekten harika. Ama anlamadığım bir şey var.” Yalan söylüyordum. Anlamadığım çok şey vardı.
“Nedir?”
“Şu takma isimler. Sahiden gerekli mi?”

Kelime oyunları ile hem mizahi yönü hem de verdiği mesajlarıyla güzel bir kitap. Fiyatı uygun, okunması çok rahat. Kesinlikle okumanızı tavsiye ediyorum.