Güney Amerika edebiyatından güzel bir örnek. Hiç yer ve insan ismi geçmeseydi bile, tarzından hemen anlaşılabiliyor. Çok fazla olay var, bu kadar çok olayın ve kişinin bir gün bir yerde kesişeceğini tahmin ediyorsunuz ama yine de bütün parçaları aklınızda tutmakta zorlanıyorsunuz. Fakat hayatta insani herşeyin doğal ve sürecin sıradan bir parçasıymışçasına verilmesi hoşuma gidiyor Güney Amerika edebiyatında. Ölüm, yaşam, cinsellik...herşey doğal ve abartısız, sıradan. Bu yüzden bu kadar çekici oluyor sanırım.
