Kötü Kan, bir karmaşıklığın dışavurumu gibi. Şiirler duran dinleyen, kesik kesik nefes alan bir keşişten çıkmışçasına duruyor. Bazen dinginliği çarpıcı satırlarla bozuyor Bayer, bazen de müzikal bir yoğunlukla karşı karşıya bırakıyor bizi. Ritm ve ses iç içe geçtikçe sürüklendiğinizi hissediyorsunuz. Şair, belki de kendine eğiliyor kendiyle hesaplaşıyor denilebilir. Pürüzsüz bir dil bazen okuyanı rahatsız etse de çoğunlukla ortaya okuma zevki, lezzeti çıkarıyor bence. Atlanmaması gereken bir şiir kitabı karşımızda.
