Alandaki bu kadar büyük bir boşluğun böylesine sahih bir eserle doldurulması etkileyici. Eser tekrarlayıcı ve öğretici bir niteliğe sahip, bölümü zihne tam olarak işlemeden bir sonrakine geçmiyor. Öznel yorumlarda Derrida'nın hayaletini görmekle beraber (gayet normaldir ki Violence et Métaphysique etkisi) yer yer Heidegger'e hakkını teslim etmesi hoşuma gitse de kimi zaman Levinas'ı kendi-haline-bırakmak gerektiğini düşündüm. Zira bunu yapınca özgün yorumlar için açık bir kapı bırakmış oluruz. Mesela ben Var'ın kâbusunda Deleuze'ün doğumuna ve öznesiz topolojisine tanık eder gibi oldum (oldukça öznel bir yorum).
