Antik çağda retorik denilince genel anlamda ilk akla gelen figür, hiç şüphesiz Aristo’dur.
Aristo bu kitabında öncelikle retoriğin tanımını şu şekilde yapmaktadır: "Retorik, diyalektiğin eşdeşidir. Her ikisi de aşağı yukarı bütün insanların genel bilgi alanı içine giren ve belli bir bilime ait olmayan şeylerle ilgilidir. Dolayısıyla herkes şöyle ya da böyle kullanabilir bunları: çünkü bir dereceye kadar bütün insanlar zaman zaman görüşleri tartışma ve doğrulama, kendilerini savunma ve başkalarına karşı çıkma girişiminde bulunur."Elhasıl retorik ikna etme,etkili,yerinde belagatlı,sanatlı ifade.söz demektir.Hatipliğe ilgi duyanlar okuyabilir.