"Kötü tasarlanmış kapağına sakın aldanmayın" dediğim onlarca kitap arasında yerini aldı. Bir roman bu kadar zor okunup bu kadar komik olabilir mi, yani zor okunma eğrisi ile mizah kalitesi x-y düzleminde aynı kuvvetle yükselerek arşa değmeye çalışır mı bilemiyorum. Komik olan şu; kitabı 1 yıldır bitiremedim ama hangi satırda sizi nasıl bir komik sürpriz bekliyor bilemezsiniz. İçeriği ile okuma deneyiminin aynı derecede tuhaf olduğu pek roman yoktur. Şuna eminim ki kitap sona erdiğinde bu oyundan mutlu ayrılacağım çünkü bu eser artık mütevazı bir kült mertebesinde benim için. İçinde bu kadar çok özel isim, bu denli sık geçmeseydi daha çok kişi onu severek okurdu kanımca. Ama yazarın böyle bir arzusu var mı emin değilim. Neticede Reşat Çalışlar çok enteresan bir kuyuya çok ilginç bir taş atmış.
