Öykülerinde duvarlardan sızıp içeriye giriyor yazar, dolu dolu cümleler nasıl birbirinin ardı sıra geliyor şaşırıyorsunuz, anlatımı soğuk kanlı, duyguları olaylarla birlikte harmanlıyor. Hikayelerdeki geçişler kendini fark ettirmeden ilerliyor. Anlatılan başka biriymiş gibi görünürken anlatan kahraman oluyor. Anımsamalara ve sis perdelerinin aralanmasına yer veriliyor. Bizi sokağa, çöplüklere, artıklara, kokulara, korkulara, pişmanlıklara, ölümlere, duyguları fark etmeye götürüyor.
Ölümü çiğneyip, toprak yemek (bir kokunun ardından)
Servet oğlum der bekleyeni olmayanın bekçiliği yarımdır. Bunu der demez de yokluğa karışır.
Nazlı bir ihtimaldi fabrika bekçiliğini babasından miras alan servet için ince topuklu bir ihtimal...
