ince memed’e dair en sevdiğim şey kitabın her haliyle masalımsı olmasıydı. romanlarda masal ögelerini bulmayı çok seviyorum. marquez’deki kadar yoğun olmasa da yaşar kemal’in de masallara yakışan büyülü bir dili var. sanırım bu yüzden marquez’e de güney amerika edebiyatının yaşar kemal’i diyebilirim. :) ayrıca yaşar kemal’e ve edebi anlayışına olan saygımı arttıran bir şey de ince memed’de kullandığı büyülü bu dili kültürel ögelerle çok iyi harmanlaması oldu. bu kitabı okuyan ve daha önce bahsedilen yerleri görmüş herhangi bir kişi adana’nın toprağını, taşını, suyu çok iyi gözünün önüne getirebilir ve bu masalı kafasında, gözünün önünde çok iyi yaşar. sanırım onun edebiyatının mucizesi de bu!