Şahane bir kitap. Hem özellikle müzik konusunda müthiş bir kaynak hem de çok zevkle okunuyor. Bu tip prestij kitaplar baştan sona okunmaz genelde, ansiklopedi gibi, bir şey aranıyorsa okunur, nostaljisi gelen şöyle bir bakar, yoksa vitrinde bir yerde durur ama bu eser öyle değil. Yazarın ve destek aldığı ekibin birkaç kitabını daha okudum; hepsi böyle roman tadında. Fakat aklıma takılan bir şey var; bir bankanın yayınladığı kitapta sık sık solcu sanatçıları övüp sağcılarla veya diğerleriyle istihza etmek nasıl bir motivasyonla yapılıyor? Nasıl desem, yıllardır benzeri şeyleri merak ederim, yani devrimci sanatçılar mesela nasıl bir anlayışla rahat rahat bir banka reklamında oynayabiliyor? Bununla ilgili çeşitli açıklamalar dinledim, okudum zaman içinde ama bir türlü anlayamıyorum.
