Dünya Sakin Bir Yermiş Gibi Hakkındaki Yorumlar

Yazarın gözünden okurken bir an ben oldum. Okurken ben de dolaştım onunla sokaklarda, bakkalın önündeki sandalyeye oturdum, saçlarım tarandı, aynaya baktım, ağladım, tebessüm ettim. Çocukluğuma, kadınlığıma, insanlığıma sarıldım. İstedim ki tüm sevdiklerim benimle aynı şeyleri hissetsin. Aldım da aldım kitaptan dostlarım, canlarım için. Bayramda eskiden verilen mendiller gibi benim için. Çok şeyi çağırdı zihnime bedenime. Muazzam bir sadelikte ve akıcılıkta yazılmış bu öyküler sarıp sarmalasın hepimizi. Bir an için dünya sakin bir yer olsun, duralım. Kaleminize sağlık Alkım Doğan.

Dünya Sakin Bir Yermiş Gibi, ‘çocuk olamamış bütün çocuklara’ ithaf edilmiş, çok güzel bir öykü kitabı. Alkım Doğan, kendine has üslubu ve yalın diliyle sarıp sarmalıyor insanı, sanki öyküler nefes alıyor, kitap su gibi akıyor.
İnsanoğlunun dünya üzerindeki derin yalnızlığı, (her yaştan insanın içinde saklı) çocuk dilinden, çocuk gözünden en doğal haliyle dile geliyor. Öyle ki hüzünler, kaygılar, korkular, hayal kırıklıkları, hasretler, öfkeler nasıl oluyorsa karartmıyor içimizi, o duyguları derinden hissediyoruz, parça parça kesilen saçlar canımızı yakıyor evet ama sonra güneş parmak uçlarıyla dokunuveriyor sırtımıza ve içimizde bir şeyleri gevşetiyor ;)
Dünya Sakin Bir Yermiş Gibi, Alkım Doğan’ın ilk değil de son çıkan ve ödüllü yeni kitabı olarak okunsa yeridir; hepsi olgun tavırlı, insanı doyuran, samimi öyküler.
Bana armağan edildiğinde çok mutlu olmuştum, ben de sevdiklerime büyük bir keyifle armağan ediyorum.

Yanmalarımız, sönmelerimiz, durmalarımız, susmalarımız, görmezden gelmelerimiz, bağırıp çağırmalarımız arasında "dünya sakin bir yermiş gibi" yaşıyoruz..

Her öykü beni içine aldı bir çümlesiyle bile tutuldum, öykü benim öyküm olmasa da yaşadım o anı, o kokuyu aldı kalbim. "Yaşasın bu gün cuma" öyküsünde annesini bekleyen çocuk olurken "Çiçeklerin yüreğinde" köyün çıkışına yürüyen kısa saçlı kız oluveriyorum...
"Marlonsuz Brandonsuz" en sevdiğim öykü oldu sanırım. (hoş hiç birini en iyi diye ayıramıyorum) Tüm var oluşunu gölgede zanneden çocuklara gelsin bu öykü. -Sen varsın aslında çocuk bana rağmen varsın- diyen baba bana titredi içimde...

"Bir Uzun Üşümek" diye başlıyor bayılıyorum spritüel camiama ne güzel anlatmış Alkım... Sonrasında "Topuz" vuruyor... Kendini bul...
O deliliğin müthiş halinden sıyrılarak kanlanıp canlanmak ancak bu kadar güzel bir dille anlatılabilirdi.