Charles Bukowski'yle tanışmamdan bile önce 2001'de İzmir'de soğuk, küçük ve örümcekli öğrenci pansiyonu odamda, günlük çizim ve maketlerle uğraştıktan sonra sabaha karşı okumuş, bayılmıştım. 19 yaşındaydım. Bedava içki içmek için sergilere kaçak giren, Hisar'a takılan boş gezenin boş kalfası, kafayı varoluşa takmış serseri gençleri anlatıyordu. Boğaz'a ikinci köprü inşa ediliyordu. Otantik bir mizahı, şiirsel bir muzipliği vardı. Osman Cavcı'yı Muhsin Bey ve Hababam Sınıfı'nın 80'lerdeki versiyonlarından o kendine özgü sırıtışıyla anımsarsınız. Sonraları Hayvan dergisinde sinemayla ilgili komik yazılar da yazdı. Bence çok ilginç bir yazar ve aktör Cavcı. Köpeköldüren Türk usulü bir yeraltı edebiyatı örneği. İyi de bir örnek.
