Bir önceki kitapta wulfgar la yatıp kalkarken bu kitapta ise sadece drowlar ve enteri ile yatıp kalkıyoruz. Fakat başka türlü olamazdı sanırım. Kitaba gelince gerçekten seride özel bir yere sahip bazı sırlara küçük ışıklar tutuluyor ve geleceğini merak edeceğimiz olaylar zincirlerle birbirine bağlanmaya başlıyor. Sonraki kitaplara muhteşem bir zemin olacak gibi.Eğer bu kitap ile Dünyanın Omurgasını karşılaştırırsanız hiç düşünmeden bu kitap daha hoş derim her yönden.Bir de tanıdığımızı sandığımız karakterlerin süprizleri insanı mest ediyor. Bu konuda Salvatore a hayran oluyorum.
