Başarılı bir roman olduğunu söyleyemeyeceğim.Kitap durmadan kendini tekrarlıyor.Orta sayfalar bomboş.Anlatılmak istenenin de tam olarak ne olduğu net değil.Roman, hapishane hayatı üzerine yazılmış bir belgesel niteliği taşımasına rağmen pek sıkıcı ve gereksiz bölümlerle dolu.Başkahraman olarak Arap Kadir çizilmişse de, kitapta bu karakter pek sıradan kalmış.Yazar daha çok hapishane müdürünü ve gardiyanları anlatmış.Sadece iki üç sayfada Arap Kadir tipini, sıkıştırılmış iki üç sayfayla anlamamızı, tanımamızı ummuş bizden yazar.Oysa kitapta ruhunun derinliklerine inilecek tip, hapishane müdürü değil, Arap Kadir'dir bence.Çünkü hapishane ortamı denince ilk akla gelen, yakınlarından ayrı, dört duvar arasında bunalımlar geçirmelerine rağmen içlerinde hala bir umut ışıltısı taşıyan, yüreği içerde aklı dışarıda olan zavallı mahkumlar gelir.Korcan'ın bu hatası hoş görülecek cinsten değil.
