Perihan Mağden'in aynı zamanda filme uyarlanmış bu romanı, filminden kat kat daha güzel olmakla beraber, köşe yazılarını takip edenlerin zaten çok iyi bildiği; ama takip etmeyenlerin ilk okuyuşta oldukça garipseyeceği "Perihan Mağden" tarzını ortaya koyuyor.
Kitapta kullanılması eleştirilen argo kelimeler Behiye gibi sevgisiz büyütülmüş, düzene baş kaldıran asi bir karakter için aslında çok uygun ve kesinlikle göze batmıyor, çevremizde her gün duyduğumuz sözlerin bir yazında geçmesi neden bu kadar garip/kötü/rahatsız edici ki?
Handansa aptal denilebilecek kadar saf, dünyayı pembe görüyor ve bunun sebebiyse -Handan'ın aksine- üzerine gereksizce düşülmüş, ne isterse yapılmış bir 'babasız' aile ortamında, aşırı sevgiyle büyütülmüş olması.
Perihan Mağden ilginç ama her zamanki üslübuyla, klasik "ayrı dünyaların insanları" hikayesini evire çevire vurucu bir roman haline getirmiş. Tecrübe edilmesi gereken bir kitap kesinlikle...