Yunus Emre, ele aldığı ahlaki kavramları zaman zaman konuşturarak teatral bir hava yaratmıştır. Ahlaki çöküntülerin karşısına çıkardığı tezatlarla, nefisleri alt etmiştir. Hırsa karşılık kanaat, kibre karşılık tevazu, öfke ve gazaba karşılık sabır, haset ve cimriliğe karşılık cömertlik, iftira ve gıybete karşılık da doğruluk kavramlarını öne sürmüş ve onları bir çatışmanın içerisine sokmuştur. İyi, güzel olan ahlaki değerler her fırsatta galip gelmiştir. Özünde nasihat etmek olan kitap, dervişler ve halk için öğretici bir eser niteliği olmasının yanı sıra, edindirdiği ilkelerle birlikte Türkçe’nin geniş bir anlatım olanağına sahip olduğunu ortaya koymuştur.
