Belleğin Kış Uykusu Hakkındaki Yorumlar

kitabın kurgusu çok ilginç. sizi sıkmadan kendini okutturan bir kitap

Enteresan bir kurgu, sıkıcı olmayan bir anlatım. Bay M nin kendiyle mücadelesi.

ustaca yazılmış harika bir kitap. felsefe, gizem ve bilinmezlik içinde dolaşacağınız politik bir kurgu.

Yazarın diline ve hayal gücüne hayranım. Benim için tüm kitapları okunması gerekiyor. Geçmişini sorgulayan M yi sevdim. zamanınız varsa muhakkak okuyun.

Geçmişte unutmak istediğimiz pek çok olay vardır. Kitapta M geçmişini sorguluyor ve geleceğine yön veriyor. Belleğinin derinliklerinde kendisini sorguluyor. Tavsiye ederim.

Okurken, ciddi bir şekilde bitmesini istemeyeceğiniz, gerçekçi ve bir o kadar da fantastik bir kurguya sahip harika bir kitap desem, herhalde abartı olmaz. Zamanınız varsa, mutlaka okuyunuz!

Hatırlamak, hatırlayamamak, acı, mutluluk, geçmiş, gelecek, vicdan, pişmanlık, seçim,aşk...Daha sayabileceğim o kadar çok kavram var ki...Edebiyatın ve felsefenin iç içe geçtiği hayat ve ölüm üzerine yazılmış sınırları zorlayan bir roman...Belleğinizin derinliklerinde bir yolculuğa var mısınız?

kurgusu güçlü bir yazar Eroğlu.

Her zamanki gibi, Mehmet Eroğlu'nın sıra dışı anlatımıyla heyecanlandıran bir roman..

"Edebiyat, yaşamadığımız, yaşayamadığımız ya da yaşayıpta farkına varamadığımız hayatlar verir." diyor Mehmet Eroğlu. Okuyun derim...

Mehmet Eroğlunun okuduğum ilk romanı Belleğin Kış Uykusu...
Açık söylemek gerekirse dünya görüşünü tasvip etmediğim bir yazarın düşünceleriyle yoğrulmuş bir romanı okurken hiç de sıkılmadım.
Dil ve roman tekniği açısından gayet başarılı bir roman olmasının yanında, sanki bir şeyleri aşılamaya çalışan Eroğlu; okuyucuyu cahil yerine koyarak "her şeyi anlatmaya çalışan bir filozof" edasıyla yazmış satırlarını.
Eğer roman okumak maksadıyla kitabı alacaksanız tavsiye edebileceğim bir kitap. Ama Tanryla ve kaderle ilgili hassasiyetiniz varsa -ki olmaması garipsenecek bir durumdur bence- daha tedbirli olmanızı tavsiye ederim.
Ayrıca betimlemeleri ve ruh tahlilleriyle (Bay M ve Palyaço da en çok) Peyami Safa' nın romanlarını özellikle "Biz İnsanlar" adlı eserini anımsattı bana.

yazarın son romanı..açıkça itiraf etmem gerekirki hayranı olduğum Mehmet Eroğlu nun hayal kırıklığına uğradığım tek kitabı bu....kurgularının kusursuzluğuyla ünlenmiş olan yazarımız bu sefer alışılmışın dışında bir kitap yazmış...konu yine çok ilginç..belleğini yitirmiş birinin 1 günşük tren yolculuğu süresince an ve an geçmişini hatırlaması üzerinr kurulmuş...bay m(mazi),bay g(gelecek) ve palyaçonun gizemli yolculuğu...kitap başta ilginç geliyor ama sıkıyor..çünkü ilk 50 sayfadan sonra anlıyorsunuz olup biteni...sonu merak etmiyorsunuz yani...ama kitapta çok güzel diologlarda yok değil tabi...acı olömadan mutluluğun değerini anlayamayacağımızı söylüyor yazar,tıpkı karanlık olmadan aydınlığı anlayamayacağımız gibi...M devamlı mutluluğun hayalini kuruyor..göz yaşının olmadığı,göz yaşının arka bahçeye düşen bir meteor kadar şaşırtıcı olduğu bir yerin hayalini kuruyor...bu fırsat eline geçtiğinde ise acılarından vazgeçemediği için tepiyor mutluluğu...dediğim gibi konu ilginç ama kiğtap biraz iç karartıcı..alışıla gelmiş Eroğlu romanlarının sürükleyici büyüsü yok..oysa bu yazarımızın son kitabı,ustalık kitabı...bi tezatlık var..ama mehmet eroğlu herşeye rağmen bir numara...

200e kadar olayları çok cimri bir şekilde aktarıyor son 82 sayfada açılıyor ve son bölümde yazar ustalığı konuşturuyor yazarın diğer kitaplarını da merak ediyorum.

Yazarın okuduğum ilk romanı ve beğendiğimi söyleyebilirim… Zamanda sıçramalar yaparak ve kahramanın zaman zaman hafızasında hatırladıklarıyla yolculuğa çıkacağınız bu kitabı okumanızı tavsiye ederim…

Size yeni bir hayati yasama şansı verselerdi siz ne yapardınız?
Bu yazarı ilk kez okuyorum, üslubu hoş, sizi sıkmıyor ama karakteri sevemedim bir türlü... kitaptaki cümlelerle özetlersem" hayati; penisinin ucundan fışkırıp o sütümsü şeyin ardına takılmaktan, kendine kadın bulmaktan ibaret olan biri"... bana kalırsa sevgiyi, aşkı, acıyı, tanrıyı, mutluluğu anlayamamış ve bütün hayatini suçluluk duygusuyla yasamış hemde defalarca...
Ana fikir güzel, kurgu güzel... "enternal sunshine" filmini hatırlattı biraz.. lakin bu tarz karakterleri ne hayatımda ne de kitaplarda sevmediğimden çok beğendim diyemeyeceğim... siz nasıl yorumlarsınız? İyi okumalar :)))

okurken oldukça ilginç ve başarılı bulmuştum.Metin Eroğluyla tanıştığım ilk kitap fakat son kitap olmayacak.Yazarın diğer kitaplarınıda okuyacağım.

kurgusu ve anlatımı mükemmel.

Bence Mehmet Eroğlu'nun yeni şeyler denediği bir kitap. Çocukça oyunlar oynuyor gibi bir kurgu yaratmış. İlginç ve değişik. Tabi ki okunmalı!

Mehmet Eroğlu nun kurguları abarttıp okuru şaşırtan belki de tek romanı.ancak okurken yaratıcılığınızı geliştirdiği de kesin.metafizik bir sahnede geçen ancak herkesin bir parça yaşamından alıntı kışkırtıcı bir roman..Yabancı tanıdıklar,yüreği saran hüzün dolu bir sefkat,çok bilen Palyaço,sarı zarf ve seçimler..önümüze sunulan görmezden geldiğimiz..

Mehmet Eroğlu, onuncu romanı 'Belleğin Kış Uykusu'nda, insanı en çok kendisi kılan adını bile hatırlamayan bir adamın, Bay M'nin, yitirdiği belleğinin peşine düşerek, geçmişe ve geleceğe doğru aynı anda yaptığı fantastik bir yolculuğu anlatır. M'nin bindiği tren zamansız bir gecenin içinde yol alırken, M bir yandan gençleşir, bir yandan da karşısına çıkan yolculardan geri aldığı anılarla hayallerini, sevdiği kadınları ve geçmişini hatırlar. İnsanın düşüncelerini okuyabilen, bir belirip bir kaybolan bir palyaço ile M'nin öfke ve hayranlık duyduğu, kadınların gözbebeği yakışıklı Bay G, bu garip yolculuğun yoldaşlarıdır. Yolculuk, M'nin seçim yapacağı istasyona kadar gizini korur. M, üç zor soruya cevap verecektir. Acısız hayat bizi mutlu eder mi? İçinde bir tutam sevgi olan hayatımızdan, ne kadar kötü olursa olsun vazgeçebilir miyiz? Gerçek sevginin bir nedeni var mıdır?

Mehmet Eroğlu, yeni romanında alışılageldik hikâye yapısını değiştirmiş. Daha önce sürükleyici, hatta polisiyelerin alanına giren izlekler takip eden hikâyeleriyle tanıdığımız yazar, bu kez gerçeküstü bir dünyanın, bir rüyanın, felsefi bir tartışmanın içine sokuyor okuyucusunu. Zamanın ve mekânın silikleştiği, tuhaf insanlar ve ancak roman sonunda aydınlanacak tuhaf olaylarla dolu bir tren yolcuğuna çıkıyoruz...
Sabah uyandığında ismini, yüzünü, nerede olduğunu hatırlayamayan, "belleği onu hafifmeşrep bir sevgili gibi terk etmiş" bir adamın bakış açısından anlatılıyor hikâye. Gözlerini açtığında ilk gördükleri kucağındaki açık kitap, kimin tarafından, ne zaman hazırlandığını hatırlamadığı bir bavul, onun üstünde bir uyarı işareti gibi duran sarı bir zarf, divana atılmış bir gri takım elbise, bir de uyuklayan yaşlı ve yorgun bir köpektir. Kim olduğunu, burada ne aradığında, neden geçmişini hatırlamadığını, bir yolculuğa mı çıkacağını bilmemektedir. Kendini ne denli zorlarsa zorlasın, belleğini belleksizlikten ayıran o saydam eleğin gözeneklerinden aşağıya hiçbir anı düşmeyecek, belleğiyle zamanın arasındaki bağın koptuğunu, zamanın hallerine hükmedemeyeceğini anlayacaktır. Çaresizdir; zarfın içinden çıkan biletin çağrısına uyar. Bilmediği bir istasyondan nereye gittiği belirsiz bir trende alır soluğu. M diye tanıtacaktır kendisini. Hiç kimseni adını hatırlamadığı bu kompartımanda kimseler yadırgamaz kahramanımızı. Yaşını ve görünüşünü onlardan öğrenecektir. Elli, elli beş yaşlarında soluk çehreli bir adamdır M...
Yolculuk başlamıştır. Marşlar söyleyen asker giysili adamlar, patlama sesleri, işkence çığlıkları, bir zamanlar hayalini kurduğu çekici kadınlar, cinsel yakınlaşmalar, çocuğunu emziren genç bir kadın, keman çalan bir çocuk, öğrencisini arayan bir müzik öğretmeni...