E-Dergi

Türk öykücülerinin tarzına alışmış biri için farklı gelebilecek bir yazar Necip Mahfuz. Tamamıyla subjektif bir yorum olmakla birlikte bir Ömer Seyfettin tadı alamıyorsunuz açıkçası.

Yargı, yükseköğretim, bürokrasi gibi sistemin birçok kritik noktasını şekillendiren bir mevki cumhurbaşkanığı. Rejimin şah damarı olması bakımından bu kadar önemli bir mevkie getirilecek şahsın seçiminde ne kadar büyük hesaplar döndüğü, en eski dostların düşmana dönüşüverdiği kitapta açıkça görülüyor. İyi bir derleme olmuş.

"Bu da mı Türkçe değil?" diye sizi şaşırtacak, belki de üzecek yüzlerce kelimeye rastlayacağınız bir başucu eser. Gün isimlerimiz, ay isimlerimiz bile Türkçe değil. Bir yanıyla Türkçe'nin ne kadar anaç bir dil olduğunu görecek, komşu kültürlerin dillerinden ne kadar kolay etkilendiğine şahit olacaksınız. Aslında bu biraz da Türkiye'nin tarihi ile ilgili bir şey. Bir yüzü Doğu'ya, bir yüzü Batı'ya bakan bir kültürün dili de böyle olur zaten.

Kasvetin kitabı denilebilecek müthiş iç karartıcı bir havası var kitabın. Bu kadar kısa olup da insanı bu kadar derinden etkileyebilen çok az kitap vardır. Satır aralarında kalmış vurucu tespitlerin sayısı o kadar fazla ki, günümüz insanının da aklından geçen ancak kelimelere dökemediği birçok detayı 150 sene önceden nasıl verebildiğine hayret etmemek elde değil Dostoyevski'nin.

Bugünkü nesiller İstanbul'un beş yıl boyunca fiili işgal altında kaldığını bilmez. Geldikleri gibi gidenlerin, buradayken neler yaptıklarını canlı tanıkların gözünden anlatıyor. Romanların analizi ve alt metinleri de yazar tarafından güzel bir biçimde ele alınmış. Roman seçiminde, müelliflerinin bizzat işgali yaşayanların tercih edilmesi de hoş bir detay olmuş.